طبقه‌بندى علف‌كش‌ها اينكه چگونه علف‌كش‌ها توصيف يا طبقه‌بندى مى‌شوند بسته به سهولت كار است. قسمت عمدهٔ نحوهٔ تقسيم‌بندى بسته به صفات و خصوصياتى است كه مفسر بر آنها تأكيد دارد. در حقيقت، معمولاً به‌طور حداقل علف‌كش‌ها به هشت روش تقسيم‌بندى شده‌اند. تمامى اين تقسيم‌بندى‌ها و واژه‌ها را بايستى به‌طور دقيق ياد گرفت تا اطلاعات مربوط به علف‌كش‌ها مفهوم شده و به‌طور صحيحى مورد استفاده قرار گيرد. علف‌كش‌ها به‌شرح زير تقسيم‌بندى شده‌اند:
طول مدت ثبات علف كش در خاك
به هنگام استفاده از مقادير توصيه شده، علف‌كش‌هاى مقاوم باعث آسيب‌رسانى به گياهان كشت شدهٔ حساس در تناوب معمولى پس از برداشت مزرعه تيمار شده مى‌شوند. علف‌كش‌هاى داراى پس‌مانده پايدار علف‌كش‌هاى ماندگارى هستند كه به مدت يك يا چند فصل علف‌هاى هرز را كنترل مى‌كنند. بيشتر اوقات از آنها براى كنترل كليهٔ گياهان استفاده مى‌كنند. بر طبق كتاب جيب علف‌كش‌هاى منتشر شده توسط WSSA علف‌كش‌هاى داراى پس‌مانده آنهائى هستند كه براى مدت نسبتاً كوتاهى به گياهچه‌هاى جوانه زده صدمه مى‌رسانند يا آنها را از بين مى‌برند.
عكس‌العمل‌هاى متفاوت بين گونه‌هاى گياهى
يك علف‌كش انتخابي، يك مادهٔ شيميائى است كه درجهٔ سميت آن براى بعضى گياهان بيشتر از تعدادى ديگر است. علف‌كش‌هاى عمومى يا غيرانتخابى نسبت به كليهٔ گونه‌ها سمى هستند.
پوشش گياه يا خاك مورد نظر علف كش
علف‌كش‌هاى شاخ و برگ را مستقيماً بر روى شاخ و برگ گياهان مى‌پاشند. علف‌كش‌هاى مورد استفاده در خاك را نيز به خاك مى‌پاشند.
استفاده از علف‌كش‌ها در ارتباط با رشد و نمو گياهان زراعى و علف‌هاى هرز - علف‌كش‌هائى را كه قبل از انجام شخم استفاده مى‌كنند، علف‌كش‌هاى قبل از شخم مى‌نامند. علف‌كش‌هاى پيش از كاشت علف‌كش‌هائى هستند كه قبل از كاشت بذر يا نشاء در سطح خاك استفاده مى‌شوند. علف‌كش‌هاى قبل از سبز شدن، آنهائى هستند كه قبل از جوانه‌زنى گياه زراعى يا يك علف هرز به‌خصوص و نه الزاماً هر دو، به‌كار مى‌روند. زمانى‌كه مقصود گياه زراعى است قبل از سبز شدن عموماً به مفهوم مرحلهٔ پس از كاشت و قبل از سبز شدن گياه زراعى اشاره دارد. در گياهان زراعى چندساله (مثل چمن‌ها يا باغ‌ها) قبل از سبز شدن به مفهوم پيش از سبز شدن علف هرز است. علف‌كش‌هاى زمان شكاف آنهائى هستند كه در زمان شروع شكاف خوردن سطح خاك بالاى گياهچه در حال خروج استفاده مى‌شوند. اين تيمارها را همچنين تيمارهاى خروج نيز مى‌نامند
پوشش منطقهٔ مورد مصرف علف كش
در تيمارهاى سرتاسرى سطح كل منطقهٔ تحت پوشش قرار مى‌گيرد. در تيمارهاى نوارى علف‌كشرا به‌صورت پيوسته بر روى بخشى از منطقه مثلاً روى رديف‌ها يا بين رديف‌هاى گياهان مى‌پاشند. در تيمارهاى موضعى يا لكه‌اى علف‌كش‌زا (اغلب) به‌وسيلهٔ يك سمپاشى كوچك دستى بر روى مناطقى كه علف‌هاى هرز به‌طور پراكنده مجتمع شده‌اند، مى‌پاشند. به اين ترتيب بخش نسبتاً كوچكى از كل منطقهٔ تيمار مى‌شود.
علف‌كش‌هاى پس از سبز شدن آنهائى هستند كه پس از سبز شدن گياه زراعى يا علف هرزى مخصوص استفاده مى‌شوند. اين علف‌كش‌ها را بر روى گياهان استفاده مى‌كنند مگر اينكه طريقى ديگر تأكيد شده باشد. تيمارهاى پس از سبز شدن را به كاربردهاى زود، دير و هدايت‌شونده تقسيم مى‌كنند. علف‌كش‌پاشى زود پس از سبز شدن ولى در طى مرحلهٔ اول رشد انجام مى‌شود. علف‌كش‌پاشى دير تيمارى است كه پس از اينكه گياه زراعى يا علف هرز به خوبى مستقر شد صورت مى‌پذيرد. سمپاشى هدايت‌شوند قرار دادن علف‌كش درمحل به‌خصوصى است به اين‌صورت كه علف هرز را به‌طور كامل تحت پوشش قرار دهد و اين پوشش در مورد گياه زراعى به حداقل برسد. كابردهاى ذخيره هم‌زمان يا بعد از آخرين عمل وجين مكانيكى انجام مى‌شود.
روش‌هاى به‌كارگيرى علف‌كش در خاك
علف‌كش‌هاى مورد استفاده در خاك را ممكن است در سطح خاك، مخلوط در خاك، به‌صورت لايه‌اى در زير خاك، و يا به‌صورت تزريق در خاك به‌كار برند. در حالت لايه‌گذارى يا تزريق علف‌كش را به‌وسيلهٔ تيغه يا يك دندانه تزريق زير سطح خاك قرار دهند.
خصوصيات مرتبط با گياه
مسير حركت علف‌كش در گياهان و مكانيسمى كه توسط آن علف‌كش‌ها گياهان را از بين مى‌برند، معيارهائى ديگر براى تقسيم‌بندى هستند. اشاره به مسيرهاى حركت علف‌كش به اين مفهوم است كه علف‌كش‌ها يا به‌صورت سيمپلاست (انتقال از طريق آوندهاى آبكش) و يا به‌صورت آپوپلاست (انتقال از طريق آوندهاى چوب) يا تماسى (Contact - غيرقابل انتقال) هستند
درباره ورق پلي كربنات و كاربردهاي آن بيشتر بدانيد