كشاورزي

قفس بلدرچين از مجموعه ايي از توري هاي كفه ، ديواره ها و سقف تشكيل شده است. يك قفس بلدرچين مرغوب بايد در تمام اين قسمت ها از توري استاندارد استفاده كرده باشد. توري هايي كه استاندارد هستند از مفتول هايي با پوشش گالوانيزه گرم تشكيل شده اند. استفاده كردن از توري هاي آماده رول كارخانه اي به هيچ عنوان قابل قبول نبوده و نوعي اتلاف سرمايه تلقي مي شود. مفتول هاي مرغوب از قبل آبكاري گرم شده و به صورت كلاف وارد كارخانه توليد قفس بلدرچين ميشود، در كارخانه مفتول ها به صورت ميله توسط دستگاه، سايز ميشوند و براي ايجاد خاصيت ارتجاعي و بالا بردن استحكام ، تابيده وكشيده مي شوند.همچنين مفتول هاي مسوار اين ويژگي ها را به قفس منتقل نمي كنند و استفاده از اين مفتولها در توليد قفس بلدرچين توصيه نمي شود.
توري كفه:
توري كفه بايد به طوري باشد كه در طول مدت استفاده پاي پرنده از آن عبور نكند و از مفتول هاي 1.5 تا 3 ميل به صورت تركيبي با فاصله هاي يك دست ساخته مي شود. فاصله شبكه ها همچنين بايد به شكلي باشد كه به راحتي فضولات به پايين سقوط كند و ويژگي هاي مهم توري كفه اين است كه مفتول ها خاصيت ارتجاعي داشته باشند به صورتي كه در زمان برخورد تخم با كفه و طي مسير تا بيرون قفس دچار ترك و شكستگي نشود.
از مهمترين نكات شيب كفه است كه اكثرا مورد توجه قرار نمي گيرد گاهي مشاهده شده كه شيب كفه ها به قدري زياد است كه سبب خستگي پرندگان ميشود و باعث تجمع آنها در قسمت هاي جلويي قفس بلدرچين به علت شيب كم ميشود. همچنين اين مورد در طراحي قفس ها باعث ميشود جفت گيري ضعيف و حتي بي نتيجه شود و با كاهش باروري گله روبرو ميشود. شيب زياد سبب خروج تخم ها با سرعت بالا شده و مصرف و درصد تخم هاي غير قابل جوجه كشي را بالا مي برد.مناسبترين شيب 10 تا 12 درصد مي باشد.
توري جلويي:
توري جلويي بنا به دلايلي از اهميت بالايي برخوردار است. عبور هوا ، نور، كانال خروج تخم و درب هاي ورود و خروج پرنده بر اهميت اين قسمت از قفس بلدرچين مي افزايد. شبكه استاندارد جلويي كه مانع خروج پرندگان ريز تر بشود، طراحي درب هايي با امكان استفاده راحت و ايمن در برابر خروج پرندگان ، و يك نواختي فاصله از توري جلويي با كفه، در سرتاسر قفس از اهم نكاتي است كه بايد درنظر گرفته شود.
از مشكلات مهمي كه در قفس هاي بي كيفيت در پرورش بلدرچين وجود دارد بيرون افتادن زياد پرنده از لابلاي توري و شبكه خروج تخم است اين اتفاق مشكلات جبران ناپذيري را مدت زمان اندكي به وجود مي آورد.
توري هاي عمودي كناري و پشتي:
اين نوع توري ها نقش ستون هاي قفس بلدرچين را دارند كه بايد شكم دادن توري كف را مانع شوند. اگر اين توري ها ضعيف و ظريف باشند به مرور زمان توري كف را دچار صدمه وگودي ميكنند و قفس ها حالت خود را از دست مي دهند.حداقل هر 50 سانت بايد اين قفس ها توسط اين توري ها در طول تقسيم شوند و شبكه هاي كناري بايد حداكثر فاصله مجاز را داشته باشد تا به راحتي هوا در طول قفس جابجا شود.
توري هاي سقف:
اهميت توري هاي سقف در عبور جريان هوا به سمت بالا و عبور شبكه آبخوري نيپل مي باشد .البته بلدرچين ها به علت داشتن انرژي زياد گاهي پرش هايي را دارند كه اگر فاصله شبكه هاي سقف از حد استاندارد كمتر باشد بلدرچين ها را دچار صدماتي خواهد كرد.
فاصله و تقسيم طبقات:
در قفس بلدرچين مهمترين نكته رعايت فاصله طبقات عبور جريان هوا بين سطح كود موجود در سيني و كف قفس مي باشد. حداقل 40 سانتي متر رعايت فاصله استاندارد است كه بين طبقات (ازكف سيني تخليه كود تا سيني بالايي) ضروري است. همچنين فاصله مناسب و رعايت فاصلها به توزيع مناسب نور در انتهاي قفس ها هم كمك مي كند.بهترين حالت قرارگيري قفس ها بر روي هم 4 طبقه به صورت باطري در سالن هاي پرورش بلدرچين مي باشد، در مواردي مشاهده شده كه به علت فضاي كم سالن و براي جبران قفس ها را به صورت 5 طبقه قرارداده اند كه باعث به وجود آمدن مشكلاتي مي گردد. ازجمله اين مشكلات دسترسي سخت به طبقات بالا و پايين مي باشد. در سالن ها معمولا اختلاف دماي بالا و پايين وجود دارد كه باز هم صدماتي را به پرنده وارد مي كند همچنين گاهي از فاصله بين طبقات كم ميكنند يا قفس پاييني را به زمين نزديك تر مي كنند كه به اشكالات اين كارقبلاَ اشاره شده است.
آب خوري:
مناسب ترين روش براي آب دهي پرندگان درون قفس بلدرچين سيستم آبخوري نيپل مي باشد. در روزهاي اول نيپل هاي قرمز رنگ در استفاده پرنده از نيپل كمك فراروان ميكند . از نيپل هاي فشاري و تك جهت در قفس هاي بلدرچين استفاده مي شود . استفاده از نلبكي دو پايه نيپل باعث خشك ماندن كود درون سيني مي گردد و همچنين هنگام پرش بلدرچين ها جلوي برخورد با نيپل را مي گيرد. هنگام نصب و آموزش پرندگاني كه تازه با نيپل آشنا شده اند هوا گيري نيپل ها ضروري است.
دانخوري:
دانخور هاي تراف بايد به نحوي طراحي شده و استاندارد باشند كه بتوانند در مرحله اول به خوبي تمام دان داخل دانخوري را به پرنده برسانند. دانخوري كه عرض و عمق زيادي داشته باشد مانع از رسيدن پرنده به تمام دان مي گردد.و اگر لبه هاي بيروني ارتفاع كوتاهي داشته باشند و همچنين نبود زاويه مخالف در لبه بيروني باعث پاشيدن دان به بيرون ميشود كه موجب كاهش توليد و اتلاف سرمايه ميشود.
پايه هاي نگهدارنده:
در قفس بلدرچين بايد از شاسي قوي و استانداردي استفاده كرد كه باعث ثبات قفس ها و عدم حركت مي شود و همچنين در برابر حركت هاي ريز در طول مدتي كه باعث شل شدن و پاره شدن اتصالات و شكستن نيپل ها است مقاوم باشد .
سيني تخليه كود:
سيني ها به موجب تماس طولاني مدت با كود از ساير اجزاء قفس زودتر فرسوده مي شوند عمر يك قفس بلدرچين خوب و استاندارد بايد به طور ميانگين 15 سال عمر كند ولي براي سيني ها اين عمر حداكثر 3 سال مي باشد. و بايد هر سه سال سيني هاي فرسوده تعويض شوند استفاده از ورق هاي نازك و يا گالوانيزه نامرغوب گاهي عمر سيني ها را به زير يك سال كاهش مي دهد.